A Happy Event (Ένα ευτυχές γεγονός) - κριτική ταινίας
A Happy Event (Un heureux événement/Ένα ευτυχές γεγονός), 2011
Σκηνοθέτης: Rémi Bezançon
Παίζουν: Louise Bourgoin, Pio Marmaï
Η Μπάρμπαρα και ο Νίκολας ερωτεύονται και, πάνω που είναι μες στα μέλια, αποφασίζουν να κάνουν ένα παιδί. Όσο ευτυχισμένοι κι αν είναι με τον ερχομό του παιδιού, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα και στη μεταξύ τους σχέση και ο καθένας προσωπικά.
Ορίστε μια ταινία που πραγματεύεται το θέμα του πώς επηρεάζει ένα παιδί τον ψυχισμό των γονιών και την ισορροπία του ζευγαριού, χωρίς ανόητα κλισέ, χωρίς ταμπού, χωρίς εξωραϊσμούς, αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια και ρεαλιστικότητα.
Κόντρα στη «ρομαντική» (not) άποψη που θέλει τις μητέρες να πετάνε από ευτυχία ασχέτως του πόσο κουρασμένες ή στρεσαρισμένες αισθάνονται, η γαλλική αυτή δραμεντί μάς δείχνει τη μητρότητα όπως πραγματικά είναι. Η Μπάρμπαρα, όσο κι αν αγαπάει το παιδί της, βλέπει πως οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις μένουν πίσω, ο σύντροφος δεν βοηθάει στον βαθμό που πρέπει, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη δική της ψυχολογική κατάσταση, παρά μόνο για το μωρό, και όλοι φυσικά έχουν να της «επιβάλλουν» τη δική τους άποψη για το πώς να μεγαλώσει το παιδί.
Εννοείται πως οι πρακτικές αυτές αλλαγές, αλλά και οι ορμονικές στο σώμα της Μπάρμπαρα, σέρνουν το άλλοτε ερωτευμένο ζευγάρι σε επικίνδυνα μονοπάτια. Θα καταφέρουν να βρουν τους ρυθμούς τους και να ξεπεράσουν την κρίση;
Το «Ένα ευτυχές γεγονός» παίρνει ένα θέμα ταμπού, θίγει ζητήματα για τα οποία κανείς δεν θέλει να μιλήσει και σπάει τα κλισέ. Όλο αυτό το κάνει με έναν τρόπο πολύ τρυφερό και πολύ όμορφο, ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, στο γέλιο και στη συγκίνηση, χωρίς να βαραίνει τον θεατή, αλλά και χωρίς να καταφεύγει σε γλυκανάλατα στερεότυπα. Η ταινία σε τραβάει κυριολεκτικά από το πρώτο λεπτό με τη φρεσκάδα της και την ευχάριστη αύρα της και ούτε που καταλαβαίνεις πότε φτάνει στο τέλος.
Πέρα από την κινηματογραφική της αξία, είναι η ιδανική αν θέλεις να εξηγήσεις σε κάποιον πώς πραγματικά αισθάνεται μια μητέρα και πόσο δύσκολος είναι ο ερχομός ενός παιδιού, αφήνοντας στην άκρη όσες ανοησίες μάς έχει μάθει η κοινωνία ως τώρα.
* Ατάκα που δύσκολα θα ακούσεις στα σοβαρά σε μια ταινία: η ηρωίδα, πελαγωμένη καθώς είναι ως νέα μαμά, ακούει τη μάνα της να της λέει «Σταμάτα να προσπαθείς να γίνει η τέλεια μητέρα. Τέλεια μητέρα δεν υπάρχει. Γίνε μια μέτρια μητέρα, όπως έγινα εγώ».