Nomadland - κριτική ταινίας

Nomadland, 2020

Σκηνοθέτιδα: Chloe Zhao

Ηθοποιοί:  Frances McDormand, David Strathairn, Linda May

Η Φερν έχει χάσει τα πάντα μετά την οικονομική κρίση, έτσι αποφασίζει να μετατρέψει το βαν της σε σπίτι και ξεκινά ένα ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό στην αμερικανική δύση.

 Το Nomadland είναι μια βαθιά υπαρξιακή ταινία, που καταγράφει με τρόπο απλό και σιωπηλό τη μοναξιά, την ανάγκη για φυγή, τους αποχωρισμούς, τα ψυχικά τραύματα, τη σημασία επαφής με τη φύση. Η αφοπλιστική και πάντα ενδιαφέρουσα στις ερμηνείες της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ είναι στο επίκεντρο αυτού του road movie και μέσω αυτής ο θεατής καταβυθίζεται στη ζωή και στις κοινότητες των σύγχρονων νομάδων, καθώς και στους λόγους που οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους να επιλέξουν μια τέτοιου είδους ζωή.

Η ταινία παρουσιάζει τα πάντα με απόλυτα ρεαλιστικό και γνήσιο τρόπο, χωρίς συναισθηματισμούς, χωρίς δραματικές εξάρσεις, χωρίς να θέλει να κατευθύνει τη γνώμη του θεατή. Έμμεσα βέβαια προσπαθεί να περάσει κι ένα μήνυμα, ή μάλλον να κάνει μια παρατήρηση για το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που είναι διαμορφωμένο με τέτοιον τρόπο ώστε αφήνει πολίτες εκτός.

Υπάρχει μια αλήθεια στον τρόπο που η Φερν συνδέεται με τους ανθρώπους που συναντά στο διάβα της, υπάρχει μια αλήθεια στις εξομολογήσεις τους, στις αναζητήσεις τους, στον τρόπο με τον οποίον ζούνε. Η σκηνοθέτιδα αφιερώνει επίσης αρκετό χρόνο για να δούμε τη φύση μέσα από τα μάτια της κεντρικής ηρωίδας, για να νιώσουμε τις εμπειρίες που βιώνει, για να την ακολουθήσουμε στο συναισθηματικό και γεωγραφικό της ταξίδι.

Το Nomadland είναι ένα αργό road movie, μια ταινία για τις αποφάσεις της ζωής ή για το πού μπορεί να σε οδηγήσει η ζωή ή για το πώς να διαχειριστείς τα δεδομένα που σου έφερε η ζωή. Δεν φέρνει απαραίτητα κάποια λύτρωση ή κάποια δικαίωση στο τέλος, ούτε διαθέτει ανατροπές και σεναριακές εξελίξεις. Είναι όμως αληθινό και ανεπιτήδευτο.