Μια πανδημία, οι ανθρώπινες σχέσεις και η επόμενη μέρα της ανθρωπότητας
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το Fractal
Το να γράψεις ένα μυθιστόρημα ΜΕΣΑ στην πανδημία που να αφορά μια πανδημία είναι μεγάλο ρίσκο. Ρίσκο γιατί πρέπει να φροντίσεις να γραφεί κάτι «πρωτότυπο», κάτι που να επεξεργάζεται με έναν διαφορετικό τρόπο αυτά που βιώσαμε στην πραγματικότητα. Με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα την «Ιερεμιάδα» της Χλόης Κουτσουμπέλη, με μια μικρή επιφύλαξη, η οποία όμως διαλύθηκε μετά από μερικές σελίδες ανάγνωσης.
Η Χλόη Κουτσουμπέλη έπλασε λογοτεχνικά έναν ιδιαίτερα φονικό ιό, που επιτίθεται πρώτα στις φωνητικές χορδές, έπειτα στη μνήμη, στη συνέχεια προκαλεί τον θάνατο. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες (άρρωστοι μεν, ζωντανοί δε) άνθρωποι έχουν καταφύγει στο μοναστήρι ενός νησιού, χωρίς φωνή, χωρίς μνήμη οι περισσότεροι, όπου προσπαθούν να ζήσουν με ό,τι μέσα διαθέτουν και να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον. Ανάμεσα τους και ένα αγόρι, ο Ιερεμίας, το οποίο από θαύμα δεν έχει προσβληθεί από τον ιό.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το περιοδικό Χάρτης
Η εμφάνιση ενός Γάλλου ζωγράφου, του λεγόμενου Μεσιέ, αναστατώνει τη ζωή των κατοίκων του Αιγίου και ακόμα μεγαλύτερη αναστάτωση προκαλείται από τη δολοφονία του. Ένοχη φαίνεται να είναι αρχικά μία γυναίκα, η Αναστασία, όμως το έγκλημα τελικά ομολογεί ο έφηβος γιος της, ο Νέστορας. Όλη αυτήν την ιστορία –και τις συνέπειές της– ο αναγνώστης τη μαθαίνει από έναν φίλο του Νέστορα, τον Χρήστο, ο οποίος θα επηρεαστεί από αυτά τα γεγονότα, χωρίς καν να τον αφορούν άμεσα.
Έχει ενδιαφέρον ότι αν ξεκινήσει κανείς να διαβάζει τα «Σχέδια του χάους» (χωρίς μάλιστα να ξέρει πολλά για την υπόθεση) θα βρεθεί μπροστά σε μια αναγνωστική έκπληξη: δεν θα έχει ιδέα πώς θα εξελιχτεί η ιστορία και πού θα καταλήξει. Το έγκλημα εξιχνιάζεται γρήγορα και ο ένοχος φανερώνεται στην αρχή σχετικά του βιβλίου. Οπότε, τι άλλο έχει να μας πει ο συγγραφέας σε ένα μυθιστόρημα τριακοσίων σελίδων;
Ιστορία, μαγικός ρεαλισμός και ένας νέος μύθος βγαλμένος από το σεξπιρικό δράμα
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το Fractal
Βρισκόμαστε στο 1300-1400. Ο Οθέλλος είναι ένας μαύρος νεαρός που φτάνει από τη μακρινή γενέτειρά του στη Βενετία, όπου τον αγοράζει ως σκλάβο η οικογένεια Κονταρίνι. Οι κόρες του Κονταρίνι, η Δυσδαιμόνα και η Αιμιλία, θα τον αγαπήσουν, όχι όμως και ο γιος της οικογένειας, ο Ιάγος. Από τη Βενετία ο Οθέλλος θα βρεθεί στον Αυλώνα, όπου θα μπει σε νέες περιπέτειες.
Ο Μπλούσι παίρνει την ιστορία του Σέξπιρ και την αναπλάθει με τρόπο δημιουργικό, εντυπωσιακό και μαγικό. Σε αρκετά σημεία οι δυο ιστορίες συμπίπτουν, αλλά κατά βάση ο Μπλούσι έχει αφήσει τη φαντασία του ελεύθερη και έχει συνθέσει μια καινούργια υπόθεση, απίστευτα ενδιαφέρουσα, γεμάτη μαγικό ρεαλισμό, ανατροπές, φιλοσοφικές τοποθετήσεις και κοινωνικο-ιστορικά στοιχεία.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το Περί Ου
Η ζωή του Ντάνιελ δεν φαίνεται και τόσο καλή. Είναι άνεργος και δεν μπορεί να βρει δουλειά, η γυναίκα του και τα παιδιά του μετακόμισαν αλλού προς αναζήτηση καλύτερων προοπτικών, ο καλύτερός του φίλος, Αλμοδόβαρ, βρίσκεται στη φυλακή και ο άλλος φίλος του, ο Χαβιέρ, είναι καταθλιπτικός. Παρ' όλα αυτά, ο Ντάνιελ δεν απελπίζεται και συνεχίζει να πιστεύει ότι η ζωή του θα φτιάξει.
Ένα απόλυτα ρεαλιστικό μυθιστόρημα, βγαλμένο μέσα από τη σύγχρονη εποχή, για το πώς μπορούν όλα εύκολα να ανατραπούν και να βρεθείς κυριολεκτικά στον άσο. Παρά τα απανωτά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ήρωάς μας, δεν χάνει την αισιοδοξία του ποτέ κι αυτό είναι που δίνει στο βιβλίο όλη του τη γοητεία.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση από το Fractal
Η εξαφάνιση ενός νέου, η οικογένεια που έμεινε πίσω και η αυτοκτονία που τα ανατρέπει όλα
Ο Άλλος Αδερφός ξεχωρίζει από τα βιβλία του Γιαννίση, με την έννοια ότι φαίνεται ότι ο συγγραφέας αισθάνεται πολύ καλά με αυτό, ότι νιώθει πιο ελεύθερος καθώς πλάθει την ιστορία του και χειρίζεται με ιδιαίτερα ευρηματικό τρόπο την υπόθεση του.
Καταρχάς, στο βιβλίο αυτό ξεφεύγουμε από το κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν έχουμε δηλαδή ένα πτώμα και έναν δολοφόνο που τον ψάχνει η αστυνομία μέχρι την τελευταία σελίδα. Αυτό που έχουμε είναι μια εξαφάνιση, για την οποία μάλιστα διαθέτουμε και ελάχιστα στοιχεία, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα λογοτεχνικά ενδεχόμενα είναι ανοιχτά – και είναι όντως ανοιχτά, καθώς βλέπουμε πως οι εξελίξεις αλλάζουν συνεχώς κατεύθυνση.
