Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση από το Περί ου
Βρισκόμαστε στη Βεσσαραβία το 1940. Ο καθηγητής Μιχάι Ούλμου συλλαμβάνεται κατά τη διάρκεια του μαθήματος και κατηγορείται από τους σοβιετικούς ότι είναι προδότης και εχθρός του λαού. Λίγο προτού συλληφθεί αναθέτει στους μαθητές του να ετοιμάσουν την εξής εργασία: «Στη ζωή το να είσαι άνθρωπος είναι τέχνη ή πεπρωμένο;». Το σοβιετικό καθεστώς θα τον στείλει στη Σιβηρία, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί όμως δεν θα είναι εντελώς μόνος: μία μαθήτριά του που είναι ερωτευμένη μαζί του, η Μαρία Ραζέσου, θα τον ακολουθήσει με σκοπό να τον βοηθήσει να δραπετεύσει.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η υπόθεση του βιβλίου, το οποίο ήδη από τις πρώτες του σελίδες υπόσχεται στον αναγνώστη ότι θα διαβάσει μια ιστορία που θα έχει και δράση, θα έχει και περιπέτεια, θα έχει και ιστορική αλήθεια, και σκληρές περιγραφές και φυσικά ένα πολύ δυνατό lovestory.
Η Ντίντα πιάνει τον άντρα της επ’ αυτοφώρω να την απατά και τρέπεται σε φυγή. Εντελώς τυχαία θα βρεθεί στην Αντίπαρο, όπου θα γνωρίσει τον Ορφέα, με τον οποίο θα κάνει σχέση. Ένα βράδυ όμως θα συμβεί κάτι εντελώς αναπάντεχο: κάποιος θα προσπαθήσει να τους δολοφονήσει. Ποιος μπορεί να είναι; Τι λόγο έχει κάποιος να τους σκοτώσει; Πώς θα μπορέσουν να ξεφύγουν;
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση από το periou.gr
«Ο τρόπος που έχουνε τα πράγματα να σπάνε». Τι τρόπο έχουνε τα πράγματα να σπάνε; Πώς σπάνε δηλαδή; Ο τίτλος της Ελένης Σαμπάνη είναι σαν ερώτημα, σαν να ανοίγει, από το εξώφυλλο κιόλας, έναν διάλογο με τον αναγνώστη, σαν να τον κάνει να αναρωτιέται, σαν να τον βάζει αμέσως μέσα στο ποιητικό της σύμπαν.
Ολόκληρη η συλλογή βασικά είναι σαν ένας μεγάλος διάλογος. Η ποίηση της Σαμπάνη δεν είναι εσωστρεφής, με την έννοια ότι η ποιήτρια δεν μιλά στον εαυτό της, αλλά απευθύνεται συνεχώς σε κάποιον. Τα περισσότερα ποιήματα είναι γραμμένα σε β’ ενικό πρόσωπο και εμείς οι αναγνώστες είναι σαν να παρακολουθούμε κομμάτια από τη ζωή της, από τις σχέσεις της, τους έρωτες που τελείωσαν, τους ανθρώπους που αγαπά, είναι σαν να τη βλέπουμε να συνομιλεί με τα πρόσωπα της ζωής της και να περιγράφει το αποτύπωμα που άφησαν πάνω της.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το περιοδικό Fractal
Ο Θανάσης είναι ένας σαραντάχρονος αλκοολικός λογιστής, που δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος από τη ζωή του. Με τον καλύτερό του φίλο, τον Μάνο, τον συνδέει μια παράξενη σχέση αγάπης-ζήλιας, ενώ η γειτόνισσά του, η Μαρία, είναι το μόνο πρόσωπο που φαίνεται να ταράζει κάπως τα νερά της άχαρης ζωής του.
Ένα μυθιστόρημα που επικεντρώνεται στις (ερωτικές και όχι μόνο) σχέσεις του πρωταγωνιστή και καταφέρνει να μας παρουσιάσει αρκετά γλαφυρά το αδιέξοδο ενός συνηθισμένου άντρα που δεν έχει αποκτήσει τη ζωή που ονειρεύεται. Ο Θανάσης είναι ένας τύπος τόσο κοινός που θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς: δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να καταλήξεις μόνος και δυστυχισμένος στα σαράντα σου χρόνια.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Αναδημοσίευση απο το περιοδικό Περί ου
Πού συνίσταται η επιτυχία της Νίκης; Τι είναι αυτό που οδήγησε έναν ήδη επιτυχημένο συγγραφέα να διαβαστεί ακόμα περισσότερο και να βραβευτεί;
Όπως μας προϊδεάζει και το ίδιο το εξώφυλλο, το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από το πρόσωπο της Νίκης, της μητέρας του συγγραφέα, όχι με τη μορφή μιας προσωπικής βιογραφίας, αλλά ενός ιστορικού μυθιστορήματος. Ο Χωμενίδης αξιοποιεί δημιουργικά την ιστορία της Νίκης για να μας παρουσιάσει την Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Ένα πολύ πετυχημένο πάντρεμα ιστορικής αλήθειας, οικογενειακής καταγραφής και μυθοπλασίας, που δημιουργεί ένα μυθιστόρημα τόσο προσωπικό όσο και ιστορικό.
