Don’t Look Up (Μην κοιτάτε πάνω) – κριτική ταινίας

 

Don’t Look Up (Μην κοιτάτε πάνω), 2021

Σκηνοθέτης: Άνταμ ΜακΚέι

Παίζουν: Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Τζένιφερ Λόρενς, Μέριλ Στριπ, Κέιτ Μπλάνσετ

Η πιο πολυσυζητημένη ταινία στο τέλος του 2021 και στην αρχή του 2022 είναι φυσικά το Don’t Look Up – τι είναι όμως αυτό που την έκανε να συγκεντρώσει όλη την προσοχή των σινεφίλ πάνω της;

Η ιστορία έχει να κάνει με δύο –όχι και τόσο γνωστούς– αστρονόμους (ΝτιΚάπριο και Λόρενς) που εντοπίζουν έναν κομήτη, ο οποίος με μαθητική ακρίβεια θα συγκρουστεί με τη γη σε έξι μήνες και θα την καταστρέψει εντελώς. Φυσικά θα έρθουν κατευθείαν σε επαφή με την πρόεδρο της Αμερικής (Μέριλ Στριπ), όμως αυτή δεν φαίνεται και τόσο πρόθυμη να αναλάβει δράση. Σύντομα οι δύο αστρονόμοι θα καταλάβουν πως οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες-υποστηρικτές της κυβέρνησης έχουν άλλα σχέδια, τα μμε δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης, ενώ ο κόσμος παρασύρεται απ’ ό,τι διαβάζει στα social media.

Καθόλου αστείο το θέμα, αλλά δοσμένο πραγματικά με ξεκαρδιστικό τρόπο από τον Άνταμ ΜακΚέι, ο οποίος δεν χάνει ούτε δευτερόλεπτο για να κάνει (μαύρο) χιούμορ, να σατιρίσει, να εκτοξεύσει εύστοχες ατάκες, να κάνει πετυχημένους παραλληλισμούς με πράγματα που συμβαίνουν στ’ αλήθεια.

Μπορούμε στη θέση του κομήτη να βάλουμε οποιονδήποτε κίνδυνο απειλεί τη γη (covid-19, για παράδειγμα, ή κλιματική αλλαγή) και έχουμε μια ταινία επίκαιρη – αυτός είναι και ο λόγος φυσικά που το Don’t Look Up έκανε τόση αίσθηση και τόση επιτυχία. Όχι πως μας λέει κάτι που δεν ξέρουμε βέβαια, αλλά έχει ενδιαφέρον να βλέπεις ολόκληρο το φάσμα της σύγχρονης κοινωνίας μέσα σε δυο ώρες με τόσο εύστοχο τρόπο.

Στην ταινία λοιπόν βλέπουμε –με αφορμή τον κομήτη– τον τρόπο που λειτουργούν οι πολιτικοί, οι οποίοι βάζουν πάνω απ’ όλα την καριέρα τους και τα συμφέροντά τους. Τον τρόπο που λειτουργούν οι πολύ πλούσιοι επιχειρηματίες, οι οποίοι βλέπουν τα πάντα ως ευκαιρία για κέρδος, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Τον ρόλο των μμε, τα οποία κινούνται από τις δικές τους σκοπιμότητες και δεν ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν ή να προβάλλουν την αλήθεια. Τον τρόπο που λειτουργούν τα social media, που ο καθένας λέει τα δικά του και παρασύρει το κοινό ή εκμεταλλεύεται καταστάσεις για την προσωπική του προβολή. Τη συμπεριφορά της μάζας, που άγεται και φέρεται, διχάζεται, δεν έχει την αντίληψη να ερμηνεύσει ορθά τα γεγονότα.

Πανέξυπνη και απολαυστικότατη ταινία, απόλυτα ρεαλιστική μέσα στον σουρεαλισμό της, για γέλιο και για κλάμα συγχρόνως. Must see.