11 γυναικοκτονίες σε 9 μήνες

«Τη γυναίκα μου θέλω να την αγαπάω. Θέλω να είναι δικιά μου η γυναίκα». Αυτά ακριβώς τα λόγια ακούγονται από το στόμα ενός κυρίου σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ του 1983, όταν η δημοσιογράφος τον ρωτάει αν συμφωνεί να διατηρεί η γυναίκα το πατρικό της επίθετο, όπως είχε μόλις ψηφιστεί τότε. Ο κύριος του ρεπορτάζ φυσικά διαφωνούσε κάθετα. Τι να την κάνει, λέει, τη γυναίκα αν δεν έχει το επίθετό του. Λέει κι άλλα ωραία, με αποκορύφωμα το παραπάνω, ότι τη γυναίκα του θέλει να την αγαπάει και να είναι δικιά του, όπως διασφαλίζεται τουλάχιστον μέσω του επιθέτου. (Δείτε ολόκληρο το απίθανο ρεπορτάζ στα Μικροπράγματα)

Μου έκανε εντύπωση το πώς συνέδεσε ο συγκεκριμένος κύριος την αγάπη με την έννοια της ιδιοκτησίας. Η γυναίκα του θέλει να έχει το επίθετο του, για να είναι δικιά του. Γιατί αν είναι δικιά του, θα την αγαπάει, αλλιώς δεν μπορεί. Θα μου πεις, κάθεσαι τώρα κι ακούς έναν μεσήλικα του ’80; Άλλα μυαλά τότε. Είναι όντως όμως τόσο διαφορετικά εκείνα τα μυαλά;

Ναι, οκ, οι γυναίκες πλέον κρατούν το επώνυμό τους (του μπαμπά τους δηλαδή, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο) και τυπικά δεν είναι «κτήμα» κανενός. Τότε γιατί όταν οι γυναίκες ετοιμάζονται να χωρίσουν από τον σύντροφό τους, αυτός τις σκοτώνει;

11 γυναικοκτονίες συνέβησαν το 2021 – και ακόμα δεν τελείωσε η χρονιά. Γιατί γυναικοκτονίες; Γιατί όχι δολοφονίες; Γιατί όλες είχαν ένα συγκεκριμένο μοτίβο: ο άντρας σκότωσε τη γυναίκα του/τη σύντροφό του/την πρώην του επειδή αυτή ήθελε να τον χωρίσει/τον χώρισε. Αυτό τι σημαίνει; Ότι ο άντρας θεωρεί ότι η γυναίκα δεν έχει δικαίωμα να τον χωρίσει. Αν το κάνει ή αν ετοιμάζεται να το κάνει, αυτό είναι κάτι που τόσο δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό του που τη σκοτώνει. Η γυναίκα, κατά τη γνώμη του, δεν πρέπει να ζει χωρίς αυτόν. Προφανώς, «επειδή είναι δικιά του, εφόσον την αγαπάει», όπως λέει και ο κύριος του ρεπορτάζ, άρα προφανώς μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει.

Είναι τόσο μα τόσο προφανές ότι οι 11 αυτές γυναίκες δολοφονήθηκαν ακριβώς επειδή είναι γυναίκες. Δεν είναι δηλαδή ότι είχαν νομικές ή οικονομικές, για παράδειγμα, διαφορές ούτε ήταν έγκλημα με σκοπό το κέρδος ούτε ήταν αυτοάμυνα, ξέρω γω. Σε όλες τις περιπτώσεις οι άντρες σκότωσαν τις γυναίκες τους, επειδή θεώρησαν ότι αυτές δεν είχαν το δικαίωμα να φύγουν μακριά τους. Άρα, επανερχόμαστε στον κυριούλη του ρεπορτάζ που συνδέει την αγάπη με την ιδιοκτησία, πράγμα που είναι το βασικό σκεπτικό αμέτρητων αντρών και η ρίζα του προβλήματος.

Νομίζω το έγραψα υπερ-αναλυτικά και με τόσο απλά λόγια που θα το καταλάβαινε και ένα παιδάκι. Κι αυτό γιατί υπάρχουν ακόμα πολλοί που δεν αποδέχονται τον όρο γυναικοκτονία και χρησιμοποιούν διάφορα επιχειρήματα για αυτό. Ότι οκ, και οι άντρες κακοποιούνται και δολοφονούνται από τις γυναίκες τους, να λέμε τότε και ανδροκτονία (φυσικά, αν γίνουν οι ανδροκτονίες όσες και οι γυναικοκτονίες, εννοείται και πρέπει να υπάρξει ο όρος). Επειδή η λέξη δεν υπάρχει στα λεξικά (ήμαρτον, λες και όλες οι λέξεις που υπάρχουν σήμερα στα λεξικά υπήρχαν πριν δέκα, είκοσι ή πενήντα χρόνια, λες και έχουμε το ίδιο λεξικό από την αρχαιότητα και απαγορεύεται να προσθέτουμε λέξεις), δεν υπάρχει ούτε στα νομικά βιβλία (ότι ο ποινικός κώδικας αλλάζει συνεχώς για να καλύπτει τα νέα ζητήματα που προκύπτουν σε μια κοινωνία δεν τους λέει κάτι προφανώς).

Αν αποδεχτείς τον όρο γυναικοκτονία, θα πρέπει να αποδεχτείς και τον λόγο που δολοφονούνται αυτές οι γυναίκες. Άρα θα πρέπει να αποδεχτείς και την πατριαρχία, το σύστημα δηλαδή που θέλει τον άντρα ανώτερο από τη γυναίκα. Άρα θα πρέπει να παραδεχτείς πως δεν υπάρχει ισότητα. Άρα, θα πρέπει να συμφωνήσεις πως ο φεμινισμός χρειάζεται και οι φεμινίστριες δεν είναι τίποτα τρελές που μισούν τους άντρες. Οι περισσότεροι φοβούνται την ισότητα, γιατί θα χάσουν τα προνόμιά τους και θα ξεβολευτούν. Ή άλλοι δηλώνουν ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει ισότητα, αφού από τη φύση του (;) ο άντρας είναι ανώτερος από τη γυναίκα. Άλλοι απλώς εθελοτυφλούν, γιατί το πρόβλημα δεν τους αφορά άμεσα. Άλλοι πάλι δεν μπορούν να σκεφτούν έξω από αυτό που έμαθαν από την κοινωνία και πορεύονται χωρίς να αναρωτιούνται για τις απόψεις τους.

Πριν από λίγο καιρό ήρθα σε διαφωνία με κάποιον, γιατί δεν αποδεχόταν τον όρο γυναικοκτονίες, υποστήριζε ότι δεν ξέρουμε τα αληθινά κίνητρα πίσω από αυτές τις δολοφονίες (δεν σχετίζονταν δηλαδή με το φύλο του θύτη και του θύματος) και με ρωτούσε επίμονα αν έχω στατιστικά στοιχεία που να δείχνουν ότι όντως έχουν δολοφονηθεί τους τελευταίους μήνες πολλές γυναίκες από τους άντρες τους. Να φανταστείτε, όταν κάναμε αυτή τη συζήτηση ήταν ακόμα Ιούλιος, δεν είχαν συμβεί ακόμα ούτε οι μισές γυναικοκτονίες από αυτές που έχουν γίνει τελικά μέχρι σήμερα για φέτος. Εξακολουθεί άραγε ο φίλος μας να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία; Ας πάρει μια –τεράστια– λίστα (από την Athens Voice) να έχει:

17 Φεβρουαρίου, μια 54χρονη γυναίκα δολοφονείται άγρια στο σπίτι της στην περιοχή των Μεσκλών του Δήμου Πλατανιά, στα Χανιά. Δράστης ο Νορβηγός σύντροφός της, με 14 μαχαιριές σε ολόκληρο το σώμα της.

5 Απριλίου, η 28χρονη Κωνσταντίνα Τσάπα μετά από χρόνια κακοποίησης, σωματικής και ψυχικής, αποφασίζει να εγκαταλείψει τον σύζυγό της. Η ίδια και ο αδελφός της θα δολοφονηθούν στο σπίτι τους στην Μακρινίτσα Πηλίου από τον εν διαστάσει σύζυγό της κοπέλας. Τα στοιχεία της ιατροδικαστικής έκθεσης για την δολοφονική επίθεση με μαχαίρι είναι σοκαριστικά.

11 Μαΐου, η 20χρονη Καρολάιν Κράουτς εντοπίζεται στραγγαλισμένη μέσα στο σπίτι της στα Γλυκά Νερά. Οι πληροφορίες τις πρώτες μέρες κάνουν λόγο για ληστεία από κακοποιούς οι οποίοι δεν δολοφόνησαν τη νεαρή κοπέλα μπροστά στην 11 μηνών κόρη της. Ωστόσο, οι συνεχείς αντιφάσεις του συζύγου της, Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, θα κάνουν τον 32χρονο πιλότο να ομολογήσει το φρικτό έγκλημα.

3 Ιουνίου, η 64χρονη Ελένη δολοφονείται από τον εν διαστάσει σύζυγό της, έξω από το σπίτι της στην Αγία Βαρβάρα. Ο 75χρονος δράστης στήνει καρτέρι έξω από την οικία της στην οδό Πραξιτέλους και την πυροβολεί εξ επαφής. «Το πιστόλι το είχα πάρει μαζί μου απλά για να τη φοβερίσω. Με έβριζε, είχε εξωσυζυγικές σχέσεις. Τρελάθηκα», θα υποστηρίζει στις Αρχές.

16 Ιουλίου, η 26χρονη Γαρυφαλλιά ανασύρεται νεκρή από τη θάλασσα στην περιοχή της Λυγαριάς στη Φολέγανδρο, όπου ήταν διακοπές με τον 30χρονο φίλο της. «Χάλασε η φάση», είπε στους αστυνομικούς που τον εντόπισαν, παραδεχόμενος ότι εκείνος χτύπησε και έσπρωξε τη Γαρυφαλλιά στη θάλασσα. Η νεκροψία-νεκροτομή θα δείξει πως η 26χρονη ζούσε όταν έπεσε στο νερό, ο θάνατός της προήλθε από πνιγμό...

30 Ιουλίου, άνδρας αλβανικής καταγωγής 40 χρονών εμφανίζεται στο ΑΤ Δάφνης και ομολογεί ότι σκότωσε την 31χρονη σύζυγό του λόγω ζήλιας στο διαμέρισμά τους στη Λάμπρου Κατσώνη. Η νεαρή γυναίκα εντοπίζεται σε λίμνη αίματος με τραύματα στον λαιμό. Πριν τη δολοφονία, οι αστυνομικοί είχαν κληθεί στο διαμέρισμα της Δάφνης μετά από καταγγελία γειτόνισσας για ενδοοικογενειακή βία.

3 Αυγούστου, μια 43χρονη γυναίκα δολοφονείται μέσα σε ταβέρνα στη Σωτηρίτσα Λάρισας με οκτώ σφαίρες από τον 54χρονο σύζυγό της. Ο δράστης σημάδεψε με το περίστροφό του την άτυχη 43χρονη σε θώρακα και κεφάλι.

8 Αυγούστου, η 47χρονη Σταυρούλα Συραγοπούλου δολοφονείται πισώπλατα με καραμπίνα από τον 49χρονο φίλο της στην παραλία του Πανόρμου στο Ρέθυμνο, μέσα στην επιχείρησή της. Αφού την σκότωσε, αυτοπυροβολήθηκε και λίγες μέρες αργότερα κατέληξε.

23 Αυγούστου, 55χρονη δολοφονείται άγρια από τον Γεωργιανό σύντροφό της στο διαμέρισμά τους στη Θεσσαλονίκη. Το θύμα προτού δολοφονηθεί με μαχαίρι είχε υποστεί άγριο ξυλοδαρμό. Η 55χρονη φέρεται να εκλιπαρεί μέχρι την τελευταία στιγμή τον δράστη να μην την σκοτώσει.

2 Σεπτεμβρίου βρέθηκε σε σπίτι στην Κυπαρισσία η τσιμεντωμένη σορός της 42χρονης Ρουμάνας, Μόνικα Γκιους, η οποία αγνοούνταν από τον περασμένο Φεβρουάριο. Ο δολοφόνος, αφού τη σκότωσε, τοποθέτησε την άτυχη γυναίκα σε εμβρυακή στάση στον αυτοσχέδιο τάφο στην αυλή του σπιτιού, ρίχνοντας τσιμέντο. Κατηγορείται ο 39χρονος, πρώην σύντροφός της τα ίχνη του οποίου αναζητούνταν.

24 Σεπτεμβρίου, η 32χρονη Δώρα πέφτει νεκρή στην πόλη της Ρόδου, όταν δέχεται  πυρά από κυνηγετική καραμπίνα την ώρα που επιχειρούσε να μπει στο αυτοκίνητο της. Ο δράστης λίγα λεπτά μετά το έγκλημα, πηγαίνει στο σπίτι του και βάζει τέλος και στη δική του ζωή με την καραμπίνα που νωρίτερα είχε σκοτώσει τη φίλη του. Στη συνέχεια έγινε γνωστό ότι ο αυτόχειρας είχε επιδείξει και κατά το παρελθόν προβληματική ή και βίαιη συμπεριφορά απέναντι σε γυναίκες με τις οποίες σχετίστηκε.