Αλκίνοος Ιωαννίδης
Σε ποιο σημείο της καριέρας σας βρίσκεστε; Αισθάνεστε ικανοποιημένος, υπάρχουν πράγματα που δεν κάνατε ακόμα, κάποια απωθημένα ίσως;
Απωθημένα δεν έχω γενικώς, προσπαθώ πάντα να κάνω τα πράγματα που έχω ανάγκη. Ασχολούμαι με πολλά διαφορετικά πράγματα στο χώρο της μουσικής, όχι μόνο με το τραγούδι, που είναι βέβαια και ο κύριος όγκος της δουλειάς και ο τρόπος που με ξέρει ο κόσμος, και πάντα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος. Όσον αφορά στην καριέρα…. Ποτέ δεν κατάλαβα ότι κάνω καριέρα αλήθεια, δεν το βλέπω έτσι. Απλά άλλες φορές βαλτώνεις, άλλες φορές προχωράς αλματωδώς, κι άλλες φορές κάνεις μια ησυχία και μαζεύεσαι και ίσως αυτή είναι και η πιο δημιουργική περίοδος.
Είστε ένας από τους πιο αγαπητούς τραγουδιστές και τα δικά σας τραγούδια ειδικά αγγίζουν πολύ βαθιά τον κόσμο. Αυτό πώς σας κάνει να αισθάνεστε;
Όταν βλέπω ο κόσμος να αγαπάει τα τραγούδια μου αισθάνομαι μεγάλη χαρά, όπως όταν ένας γονιός βλέπει να αγαπούν το παιδί του και χαίρεται. Αλλά από την άλλη, όταν ηχογραφείς ένα τραγούδι και εκδοθεί, δεν αισθάνεσαι και τόσο πατέρας, έχει πια ελευθερωθεί, έχει ζωή από μόνο του.
Αυτό ακριβώς το έχει πει και ο Σεφέρης, ότι μόλις εκδόσεις ένα ποίημα, δεν είναι δικό σου πια, ανήκει στο κοινό.
Πράγματι, ένα τραγούδι ανήκει σε όσους το αγαπάνε και με αυτήν την έννοια εγώ θεωρώ δικά μου και τραγούδια που δεν έγραψα ο ίδιος.
Πρέπει να είστε άνθρωπος που δεν τα πάτε πολύ καλά με την δημοσιότητα, είστε αποτραβηγμένος και εμφανίζεστε επιλεκτικά.
Όλα αυτά είναι σχετικά. Με ενοχλούσε πάντα η έννοια του δημοσίου προσώπου, μου θυμίζει το ελληνικό δημόσιο, τα δημόσια ουρητήρια... Δεν αισθάνομαι όμως αποτραβηγμένος, εφόσον είμαι ένας άνθρωπος που δίνει τέσσερις-πέντε συνεντεύξεις το χρόνο. Απλά καλό είναι να βγαίνεις όταν έχεις να πεις κάτι καινούργιο. Αν όμως κάποιοι υπερβάλλουν και είναι κάθε μέρα στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά αποτραβηγμένος είναι αυτός που έχει μεγάλο έργο και δεν βγαίνει ποτέ να μιλήσει για αυτό. Εμείς όλοι που έχουμε φανερώσει στον κόσμο ένα μέτριο όγκο δουλειάς και βγαίνουμε και μιλάμε για αυτό, δεν θα πρέπει να θεωρούμαστε ιδιαίτερα συνεσταλμένοι!
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που υπάρχουν reality, γρήγορη και παροδική επιτυχία, σκυλάδικα, πόσος χώρος υπάρχει για αληθινή τέχνη;
Υπάρχει αληθινή τέχνη, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που γίνονται σε όλους τους τομείς και σε όλες τις τέχνες. Το τραγούδι τυγχάνει μιας διαχείρισης προνομιακής και οι τραγουδιστές ακόμη περισσότερο, και υπάρχουν καλλιτέχνες που κάνουν πολύ σοβαρή δουλειά. Το αν είναι γνωστοί ή όχι στο κοινό αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Δηλαδή είστε ικανοποιημένος από τα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας;
Δεν μου λείπουν πολλά πράγματα, αλλά είμαι ανικανοποίητος γενικά από την αισθητική της χώρας μας. Δεν μπορώ να το ταυτίσω αυτό με τις τέχνες αποκλειστικά, έχει να κάνει, παραδείγματος χάριν, και με την αρχιτεκτονική μας. Για παράδειγμα, στις πόλεις βλέπεις τις γνωστές άθλιες πολυκατοικίες, τα πάντα φτιαγμένα από μπετόν, χωρίς καμία αισθητική, αυτό με πειράζει. Και ειδικά όταν είσαι άνθρωπος που ταξιδεύεις στο εξωτερικό και βλέπεις ότι άλλοι έχουν γενικότερα μια καλύτερη αισθητική –ανεξαρτήτως από την προσωπική αισθητική του κάθε ατόμου. Αυτό μου λείπει, και αυτή η έλλειψη αισθητικής υπάρχει πλέον και στην πολιτική, στα ΜΜΕ, στον τρόπο που μιλάμε ο ένας στον άλλον, στον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, στον τρόπο που σπαταλάμε τον χρόνο μας, υπάρχει παντού, άρα και στις τέχνες, με φωτεινές βέβαια πάντα εξαιρέσεις.
Τι σημαίνει για εσάς επιτυχία; Ένας δίσκος που κάνει πωλήσεις, ένα live με πολλά άτομα, ο γάμος σας, οι κόρες σας;
Επιτυχία κατά τη γνώμη μου είναι το να είναι ο άνθρωπος σύμφωνος με τον εαυτό του ή να παλεύει να συμφωνήσει. Από εκεί και πέρα, μεμονωμένες επιτυχίες υπάρχουν. Εξαρτάται όμως πάντα ποιες είναι οι αναφορές και ποιοι οι στόχοι σου.
Μέχρι στιγμής είστε μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Φοβάστε ποτέ μήπως η έμπνευση αυτή σταματήσει;
Μου συμβαίνει συνέχεια, οπότε δεν το φοβάμαι. Όποτε δεν δώσω την ευκαιρία στον εαυτό μου να είμαι ανοιχτός, δεν είμαι και δημιουργικός. Πολλές φορές δίνω περισσότερη σημασία σε πράγματα εκτός της μουσικής και ξέρω ότι τότε το παράθυρο της έμπνευσης είναι κλειστό. Μου λείπει όταν συμβαίνει για πολύ καιρό, και έχω γράψει και τραγούδια πάνω σε αυτό, για παράδειγμα «γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω».
Αναφέρεστε στην έμπνευση; Γιατί τα περισσότερα τραγούδια σας δίνουν την εντύπωση ότι είναι καθαρά ερωτικά.
Ποτέ δεν έχω γράψει τραγούδι για έναν άνθρωπο, δηλαδή να μου λείπει μια κοπέλα και να γράψω ένα τραγούδι. Τα περισσότερα είναι υπαρξιακά, μιλούν για αυτήν την έλλειψη συμφωνίας με τον εαυτό μας, άρα και της συμφωνίας με τους άλλους ανθρώπους και με το σύμπαν ολόκληρο. Δεν είναι εγωιστικό να είσαι σύμφωνος με τον εαυτό σου, είναι η προϋπόθεση για να λειτουργήσεις σωστά απέναντι στους άλλους.
Το πολιτικό τραγούδι θα σας ενδιέφερε;
Πολλά τραγούδια που έχω γράψει και εγώ και άλλοι τα θεωρώ πολιτικά, με τρόπο όμως ουσιαστικότερο, χωρίς να φωνάζουν, χωρίς να πετάνε συνθήματα, χωρίς να είναι με τη γροθιά σηκωμένη, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ακροατές με ανοιχτή ψυχή και με ανοιχτό μυαλό, που σκέφτονται και αντιλαμβάνονται τον κόσμο με έναν τρόπο που μπορεί να γίνει καθοριστικός για την αλλαγή αυτού του κόσμου, αν υπάρξει ποτέ αυτή η αλλαγή που όλοι ονειρευόμαστε. Οπότε θεωρώ ότι το πολιτικό είναι ένα τραγούδι που μπορεί να κρατήσει τις κεραίες του ακροατή ανοιχτές, ανεξάρτητα αν μιλάει ξεκάθαρα για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται.
Τι υπάρχει από την δική σας ψυχή μέσα σε κάθε τραγούδι;
Αυτό δεν μπορώ να το πω. Δεν έχω ιδέα. Το τραγούδι είναι ένας κόσμος ολόκληρος και το σίγουρο είναι ότι τον έχω κατοικήσει αφού το έγραψα, αλλά δεν είναι και σίγουρο ότι βρίσκομαι ολοκληρωτικά εκεί. Δεν γνωρίζουμε ολόκληρο τον εαυτό μας και δεν μπορείς ποτέ να καταλάβεις ποιο μέρος σου είναι μέσα στο τραγούδι και ποιο απ’ έξω!
Ιανουάριος 2009, Εφημερίδα Σερραϊκόν Θάρρος