Μα σε τι χρειάζεται ο φεμινισμός; (Δεν έχουμε ήδη ισότητα;)

Με το 4ο κίνημα του φεμινισμού να βρίσκεται σε εξέλιξη, αυξήθηκαν παράλληλα, όπως είναι αναμενόμενο, και οι… μισογύνηδες, αυτοί που δε βλέπουν με θετικό μάτι τις αντιδράσεις των γυναικών, που τις θεωρούν υπερβολικές, που νομίζουν ότι οι γυναίκες θέλουν να πάρουν το πάνω χέρι. (Να διευκρινίσουμε εδώ ότι ο φεμινισμός έχει ως στόχο την ισότητα και όχι την… μητριαρχία). Οκ, δεν προκαλεί καμιά εντύπωση αυτό. Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι ότι υπάρχουν παράλληλα κι αυτοί που δεν είναι εναντίον του φεμινισμού, αλλά δε βλέπουν τον λόγο ύπαρξης του κινήματος. Μα τι θέλουν τέλος πάντων οι γυναίκες; Αφού ψηφίζουν, αφού εργάζονται, αφού είναι ανεξάρτητες, δεν υπάρχει ήδη ισότητα;

Ναι, φαινομενικά υπάρχει ισότητα. Οι γυναίκες πλέον μπορούν να κάνουν -σχεδόν- ό,τι και οι άντρες. Έχουν όμως την ίδια αντιμετώπιση; Απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια; Ή -για να το δούμε και αλλιώς- οι άντρες κάνουν ό,τι και οι γυναίκες;

Ισότητα δεν υπάρχει ακόμα εφόσον:

- Οι δουλειές του σπιτιού θεωρούνται αποκλειστικά ευθύνη της γυναίκας. Ακόμα κι όταν δουλεύει, ακόμα κι όταν δουλεύει τις ίδιες ώρες με τον σύντροφό της, ακόμα κι όταν φροντίζει παράλληλα τα παιδιά. Υπάρχουν βέβαια άντρες που βοηθούν στις δουλειές, αλλά προσέξτε λίγο την επιλογή του ρήματος: βοηθούν. Αυτό τι σημαίνει; Ότι είναι υποχρέωση της γυναίκας να αναλάβει το σπίτι και ο άντρας βοηθάει -από την καλή του την καρδιά- αν και όποτε θέλει. Αν δε θέλει καθόλου, κανένα πρόβλημα. Κανείς δε θα του την πει που δεν αστράφτει η κουζίνα ή που δεν υπάρχει φαγητό στην κατσαρόλα.

- Τα παιδιά είναι επίσης δουλειά της γυναίκας. Τα παιδιά εξάλλου θέλουν… την μαμά τους. Η γυναίκα μετά τη γέννα πρέπει να τα βολέψει με τη δουλειά, πρέπει να παρατήσει τις προσωπικές της δραστηριότητες και πρέπει να αφοσιωθεί στο παιδί. Και ο άντρας βέβαια βοηθάει με το παιδί (ίδιο ρήμα πάλι, ε;), αλλά κανείς δεν έχει την απαίτηση να παρατήσει την δουλειά του ή να σταματήσει να βγαίνει για τσίπουρα με τους φίλους του. Ο άντρας που λείπει όλη μέρα από το σπίτι επειδή δουλεύει φροντίζει για την οικογένεια του. Η γυναίκα που κάνει το ίδιο πράγμα είναι αυτομάτως κακή μάνα. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 47% των γυναικών αφήνουν οριστικά την δουλειά τους μετά την απόκτηση παιδιού, σε αντίθεση με το αντίστοιχο 4% των ανδρών.

- Οι γυναίκες σκοτώνονται. Κυριολεκτικά. Δολοφονούνται. Στατιστικά, η πλειοψηφία των γυναικών που δολοφονούνται είναι θύματα του συντρόφου τους, σε αντίθεση με τους δολοφονημένους άντρες που δράστης είναι συνήθως κάποιος άγνωστος άντρας. Οι γυναικοκτονίες συνδέονται ασφαλώς με τη βαθιά ριζωμένη αντίληψη ότι η γυναίκα έχει σκοπό ύπαρξης την ευχαρίστηση και την εξυπηρέτηση του άντρα. Γυναίκες βιάζονται και δολοφονούνται. Γυναίκες κακοποιούνται και στο τέλος δολοφονούνται. Γυναίκες θέλουν να τερματίσουν τη σχέση με τον σύντροφο τους και δολοφονούνται.

- Οι γυναίκες φοβούνται μήπως πέσουν θύμα βιασμού. Οι γυναίκες φοβούνται να γυρίσουν το βράδυ στο σπίτι μόνες τους, φοβούνται μήπως κάποιος τους ρίξει κάτι στο ποτό, φοβούνται μήπως κάποιος τις εκμεταλλευτεί αν πιούνε λίγο παραπάνω. Και μετά φοβούνται να το καταγγείλουν στην αστυνομία, γιατί η πρώτη ερώτηση που θα ακούσουν θα είναι "τι φορούσες;"

Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι έχουμε ισότητα όταν οι γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης στη δουλειά (40-50% των γυναικών στις χώρες της ΕΕ έχει υποστεί διάφορες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας) ή στο δρόμο, όταν δεν προτιμώνται σε σημαντικές θέσεις στον εργασιακό τους χώρο ή στην πολιτική, όταν δεν λαμβάνουν τον ίδιο μισθό με τους άντρες συναδέλφους τους, όταν δεν τους "επιτρέπεται" να είναι το ίδιο σεξουαλικά απελευθερωμένες με τους άντρες, όταν τις κακοσχολιάζουν επειδή δε θέλουν να παντρευτούν ή να κάνουν παιδιά, όταν σε ένα σοκαριστικά υψηλό ποσοστό πέφτουν θύματα κακοποίησης (το 43% των γυναικών στην ΕΕ έχουν βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία από το σύντροφό τους).

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε ότι υπάρχει ισότητα, αναλογιστείτε πώς αντιμετωπίζουμε έναν άντρα και πώς μία γυναίκα στα πιο απλά καθημερινά περιστατικά, τι προσδοκίες έχουμε από το κάθε φύλο, τι προνόμια απολαμβάνει το καθένα. Η πατριαρχία πλέον βρίσκεται στις λεπτομέρειες.

(Περιοδικό Ser-Free τ.55, Δεκέμβριος 2019)