Hugo

Hugo, 2011

Σκηνοθεσία: Martin Scorsese

Πρωταγωνιστούν: Asa Butterfield, Ben Kingsley, Chloë Grace Moretz

Στο Παρίσι της δεκαετίας του ’30 ένα ορφανό αγόρι, ο Hugo Cabret, ζει μόνο του στις στοές του σιδηροδρομικού σταθμού και συντηρεί τα ρολόγια του σταθμού. Μοναδική του συντροφιά ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ, το μόνο πράγμα που του έχει απομείνει από το νεκρό του πατέρα, το οποίο ο Hugo προσπαθεί να επισκευάσει και να θέσει σε λειτουργία. Όλα θα αλλάξουν για τον μικρό Hugo όταν θα γνωριστεί με μια νεαρή κοπέλα που τρελαίνεται για περιπέτειες και με τον στριφνό ιδιοκτήτη ενός καταστήματος παιχνιδιών του σταθμού, ενώ το ρομπότ, που θα τεθεί τελικά θα λειτουργία, θα ξετυλίξει το κουβάρι της αποκάλυψης πολλών καλά κρυμμένων μυστικών.

Μαγευτική, συγκινητική, νοσταλγική, από αυτές που τις θυμάσαι μετά και χαμογελάς, η ταινία σε παίρνει από το χέρι και σε βυθίζει αργά και απολαυστικά στα νοήματα της. Αρχικά μοιάζει να πρόκειται για ένα ευχάριστο σουρεαλιστικό παραμύθι για όλη την οικογένεια, αλλά είναι πολλά περισσότερα. Είναι ουσιαστικά μία ταινία-ύμνος για το σινεμά –γιατί η εξέλιξη της πλοκής εκεί οδηγεί, στις απαρχές του σινεμά-, είναι ο φόρος τιμής που θέλει να αποτίσει ο Scorcese στον ίδιο τον κινηματογράφο.

Δίπλα στην ευχάριστη έκπληξη του να βλέπουμε τον Scorcese να σκηνοθετεί άψογα ένα περιπετειώδες και τρυφερό παραμύθι, θα πρέπει να προστεθούν οι υπέροχες ερμηνείες, η φωτογραφία, το μοντάζ, τα σκηνικά. Όχι αριστούργημα βέβαια, όπως χαρακτηρίστηκε από μερικούς, αλλά σίγουρα απολαυστική. Μια ταινία που σε παρασέρνει, ειδικά αν είσαι ερωτευμένος με το σινεμά.

 

(Cine προτάσεις, serrelib.gr)